ខ្ញុំផិតក្បត់តើព្រះនឹងអត់ទោសឱ្យខ្ញុំទេ?

I Committed Adultery Will God Forgive Me







សាកល្បងឧបករណ៍របស់យើងសម្រាប់ការលុបបំបាត់បញ្ហា

ការលើកលែងទោសតាមព្រះគម្ពីរអំពើផិតក្បត់

តើមានការលើកលែងទោសចំពោះអ្នកដែលផិតក្បត់ដែរឬទេ?។ តើព្រះអាចអត់ទោសឱ្យអំពើផិតក្បត់បានទេ?

យោងតាមដំណឹងល្អការអភ័យទោសរបស់ព្រះអាចរកបានសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់។

ប្រសិនបើយើងសារភាពអំពើបាបរបស់យើងនោះគាត់ស្មោះត្រង់ហើយគ្រាន់តែអត់ទោសបាបយើងហើយសំអាតយើងពីភាពអយុត្តិធម៌ទាំងអស់ (យ៉ូហានទី ១ ១: ៩)

ដ្បិតមានព្រះតែម្នាក់គត់និងអ្នកសម្រុះសម្រួលតែមួយរវាងព្រះនិងមនុស្សគឺបុរសគ្រិស្ដយេស៊ូ (ធីម៉ូថេទី ១ ២: ៥)

កូនតូចអើយខ្ញុំសរសេររឿងទាំងនេះទៅអ្នកដើម្បីកុំឱ្យអ្នកធ្វើបាប។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយប្រសិនបើនរណាម្នាក់ធ្វើបាបយើងមានអ្នកអង្វរករជាមួយព្រះវរបិតាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាអ្នកសុចរិត (យ៉ូហានទី ១ ២: ១)

ការណែនាំពីព្រះគម្ពីរដ៏ឈ្លាសវៃនិយាយដូច្នេះ អ្នកណាលាក់បាំងអំពើបាបរបស់ខ្លួនមិនចំរើនទេតែអ្នកណាដែលសារភាពហើយបោះបង់ចោលនោះនឹងបានសេចក្តីមេត្តាករុណា (សុភាសិត ២៨:១៣)

ការអភ័យទោសចំពោះអំពើផិតក្បត់? ។ព្រះគម្ពីរប្រាប់ថាមនុស្សទាំងអស់បានធ្វើបាបហើយខ្វះនូវសិរីល្អរបស់ព្រះ (រ៉ូម ៣:២៣) ។ ការអញ្ជើញទៅរកសេចក្តីសង្គ្រោះត្រូវបានធ្វើឡើងសម្រាប់មនុស្សជាតិទាំងអស់ (យ៉ូហាន ៣:១៦) ។ ដើម្បីឱ្យបុរសម្នាក់ត្រូវបានសង្រ្គោះគាត់ត្រូវតែងាកទៅរកព្រះអម្ចាស់ដោយការប្រែចិត្តនិងការសារភាពពីអំពើបាបដោយទទួលយកព្រះយេស៊ូវជាព្រះអម្ចាស់និងជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ (កិច្ចការ ២:៣៧, ៣៨; យ៉ូហានទី ១ ១: ៩; ៣: ៦)

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយយើងចងចាំថាការប្រែចិត្តមិនមែនជាអ្វីដែលមនុស្សបង្កើតដោយខ្លួនឯងទេ។ វាពិតជាសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះនិងសេចក្តីល្អរបស់ទ្រង់ដែលនាំទៅដល់ការប្រែចិត្តពិតប្រាកដ (រ៉ូម ២: ៤)

ពាក្យប្រែចិត្តនៅក្នុងព្រះគម្ពីរត្រូវបានបកប្រែពីពាក្យហេប្រឺ ណាចម ដែលមានន័យថា មានអារម្មណ៍ក្រៀមក្រំ , និងពាក្យ ស៊ូប៊ូ ដែលមានន័យថា ការផ្លាស់ប្តូរទិសដៅ , ងាក , ត្រឡប់មកវិញ ។ ពាក្យស្មើនឹងភាសាក្រិចគឺ មេតាណុល និងបង្ហាញពីគំនិតនៃ ការផ្លាស់ប្តូរចិត្ត

យោងទៅតាមការបង្រៀនព្រះគម្ពីរ ការប្រែចិត្ត គឺជារដ្ឋមួយ ទុក្ខព្រួយយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ចំពោះអំពើបាបនិងបង្កប់ន័យក ការផ្លាស់ប្តូរឥរិយាបថ ។ អេហ្វអេហ្វប្រ៊ូសកំណត់វាដូចតទៅ៖ ការប្រែចិត្ត (មេតាណូអាយ៉ា“ ផ្លាស់ប្តូរគំនិត”) ទាក់ទងនឹងការបោះបង់ចោលអំពើបាបហើយងាកទៅរកព្រះដោយការច្រណែន។ មនុស្សមានបាបដែលប្រែចិត្តស្ថិតនៅក្នុងឋានៈដើម្បីទទួលបានការអភ័យទោសពីព្រះ។

មានតែតាមរយៈគុណសម្បត្តិរបស់ព្រះគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះដែលមនុស្សមានបាបអាចត្រូវបានប្រកាសថាជាមនុស្សសុចរិត ដោះលែងពីកំហុសនិងការថ្កោលទោស។ អត្ថបទព្រះគម្ពីរចែងថា៖ អ្នកដែលលាក់បាំងអំពើរំលងរបស់គាត់នឹងមិនដែលរីកចម្រើនឡើយប៉ុន្តែអ្នកណាដែលសារភាពហើយទុកវាចោលអ្នកនោះនឹងទទួលបាននូវសេចក្តីមេត្តាករុណា (សុភាសិត ២៨:១៣)

ដើម្បីក្លាយជា កើត​ម្តង​ទៀត មានន័យថាលះបង់ជីវិតចាស់នៃអំពើបាបទទួលស្គាល់តម្រូវការសម្រាប់ព្រះសម្រាប់ការអភ័យទោសរបស់ទ្រង់ហើយអាស្រ័យលើទ្រង់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ជាលទ្ធផលបុគ្គលនោះរស់នៅក្នុងភាពពេញលេញនៃព្រះវិញ្ញាណ (កាឡាទី ៥:២២)

នៅក្នុងជីវិតថ្មីនេះគ្រីស្ទបរិស័ទអាចនិយាយដូចប៉ុលដែរ ៖ ខ្ញុំត្រូវគេឆ្កាងជាមួយព្រះគ្រីស្ទ ដូច្នេះខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកដែលមានជីវិតទៀតទេប៉ុន្តែព្រះគ្រីស្ទរស់នៅក្នុងខ្ញុំ។ ជីវិតដែលខ្ញុំរស់នៅក្នុងរូបកាយឥឡូវនេះខ្ញុំរស់នៅដោយជំនឿលើព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំហើយបានលះបង់ខ្លួនឯងដើម្បីខ្ញុំ (កាឡាទី ២:២០) ។ នៅពេលប្រឈមមុខនឹងការធ្លាក់ទឹកចិត្តឬភាពមិនច្បាស់លាស់អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់និងការយកចិត្តទុកដាក់របស់ព្រះសូមឆ្លុះបញ្ចាំង៖

គ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបោះបង់ខ្លួនឯងដើម្បីភាពអស់សង្ឃឹមនិងភាពអស់សង្ឃឹមឡើយ។ សាតាំងអាចនឹងមករកអ្នកជាមួយនឹងសំណូមពរដ៏ឃោរឃៅថា៖ case ករណីរបស់អ្នកអស់សង្ឃឹមហើយ។ អ្នកមិនអាចទទួលយកបានទេ។ ' ប៉ុន្តែមានសេចក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់អ្នកនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ព្រះមិនបញ្ជាឱ្យយើងឈ្នះដោយកម្លាំងរបស់យើងទេ។ ទ្រង់សុំឱ្យយើងចូលទៅជិតទ្រង់។ ទោះយើងជួបការលំបាកអ្វីក៏ដោយដែលអាចបណ្តាលឱ្យយើងពត់រាងកាយនិងព្រលឹងគាត់កំពុងរង់ចាំដោះលែងយើង។

សុវត្ថិភាពនៃការអភ័យទោស

ការអភ័យទោសចំពោះអំពើផិតក្បត់។វាគួរឱ្យស្រឡាញ់ណាស់ដែលត្រូវបានស្តារឡើងវិញចំពោះព្រះអម្ចាស់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយនេះមិនមានន័យថាចាប់ពីពេលនោះមកនឹងមិនមានបញ្ហាអ្វីឡើយ។ អ្នកជឿជាច្រើនដែលត្រូវបាននាំត្រលប់មកប្រកបជាមួយព្រះជួបប្រទះគ្រាដ៏អាក្រក់នៃកំហុសការសង្ស័យនិងការធ្លាក់ទឹកចិត្ត ពួកគេពិបាកជឿថាពួកគេពិតជាបានអភ័យទោសហើយ

សូមក្រឡេកមើលការលំបាកមួយចំនួនដែលពួកគេជួបប្រទះខាងក្រោម៖

1. តើខ្ញុំអាចប្រាកដថាព្រះបានអត់ទោសឱ្យខ្ញុំយ៉ាងដូចម្តេច?

អ្នកអាចដឹងអំពីរឿងនេះតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ គាត់បានសន្យាម្តងហើយម្តងទៀតថានឹងអត់ទោសដល់អ្នកដែលសារភាពនិងបោះបង់ចោលអំពើបាបរបស់ពួកគេ។ គ្មានអ្វីនៅក្នុងសកលលោកដែលប្រាកដដូចការសន្យារបស់ព្រះឡើយ។ ដើម្បីដឹងថាតើព្រះជាម្ចាស់បានអត់ទោសឱ្យអ្នកឬអត់អ្នកត្រូវតែជឿព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ស្តាប់ការសន្យាទាំងនេះ៖

អ្នកដែលលាក់បាំងអំពើរំលងរបស់គាត់នឹងមិនដែលរុងរឿងឡើយប៉ុន្តែអ្នកណាដែលសារភាពហើយទុកវាចោលនោះនឹងទទួលបានសេចក្តីមេត្តាករុណា (សុភាសិត ២៨.១៣) ។

ខ្ញុំ លុបចោលការរំលងរបស់អ្នកដូចជាអ័ព្ទហើយអំពើបាបរបស់អ្នកដូចជាពពក សូមងាកមករកខ្ញុំព្រោះខ្ញុំបានលោះអ្នកហើយ (៤៤.២២) ។

អនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សអាក្រក់ដើរតាមផ្លូវរបស់គាត់មនុស្សអាក្រក់គំនិតរបស់គាត់។ ចូរបែរទៅរកព្រះអម្ចាស់ដែលនឹងអាណិតអាសូរដល់គាត់ហើយងាកមករកព្រះរបស់យើងវិញព្រោះគាត់មានការអភ័យទោសយ៉ាងច្រើន (គឺ ៥៥.៧) ។

សូមអញ្ជើញមកយើងត្រឡប់មករកព្រះអម្ចាស់វិញដ្បិតទ្រង់បានរហែកយើងហើយទ្រង់នឹងប្រោសយើង គាត់បានធ្វើឱ្យរបួសហើយនឹងចងវា (អូស ៦.១) ។

ប្រសិនបើយើងសារភាពអំពើបាបរបស់យើងនោះគាត់ស្មោះត្រង់ហើយគ្រាន់តែអត់ទោសឱ្យយើងនូវអំពើបាបរបស់យើងហើយសំអាតយើងពីភាពអយុត្តិធម៌ទាំងអស់ (១ យ៉ូហាន ១.៩) ។

ខ្ញុំដឹងថាទ្រង់បានអភ័យទោសឱ្យខ្ញុំនៅពេលដែលខ្ញុំបានសង្រ្គោះប៉ុន្តែនៅពេលដែលខ្ញុំគិតពីអំពើបាបដ៏អាក្រក់ដែលខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តក្នុងនាមជាអ្នកជឿរួចទៅហើយវាពិបាកជឿថាព្រះអាចអត់ទោសឱ្យខ្ញុំ។ វាហាក់ដូចជាខ្ញុំថាខ្ញុំបានធ្វើបាបប្រឆាំងនឹងពន្លឺដ៏អស្ចារ្យមួយ!

ដាវីឌបានផិតក្បត់និងឃាតកម្ម។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយព្រះបានអភ័យទោសឱ្យគាត់ (២ សាំ ១២:១៣) ។

ពេត្រុសបដិសេធព្រះអម្ចាស់បីដង; ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយព្រះអម្ចាស់អភ័យទោសឱ្យគាត់ (យ៉ូហាន ២១: ១៥-២៣) ។

ការអភ័យទោសរបស់ព្រះមិនមានកំណត់ចំពោះអ្នកដែលមិនបានសង្រ្គោះទេ។ គាត់សន្យាថានឹងអត់ទោសដល់អ្នកដែលដួល

ខ្ញុំ​នឹង ព្យាបាលភាពមិនស្មោះត្រង់របស់អ្នក; ខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់ពួកគេដោយខ្លួនឯងព្រោះកំហឹងរបស់ខ្ញុំបានចាកចេញពីពួកគេ (អូស ១៤.៤) ។

ប្រសិនបើព្រះអាចអត់ទោសឱ្យយើងនៅពេលយើងជាសត្រូវរបស់ទ្រង់តើទ្រង់នឹងមិនអភ័យទោសឱ្យយើងទេឥឡូវនេះដែលយើងជាកូនចៅរបស់ទ្រង់?

ប្រសិនបើយើងនៅពេលដែលសត្រូវត្រូវបានផ្សះផ្សាជាមួយព្រះតាមរយៈការសុគតរបស់ព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់នោះយើងនឹងបានសង្រ្គោះដោយសារព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ (រ៉ូម ៥:១០) ។

អ្នកដែលខ្លាចថាព្រះមិនអាចអភ័យទោសឱ្យពួកគេគឺនៅជិតព្រះអម្ចាស់ជាងពួកគេដឹងព្រោះព្រះមិនអាចទប់ទល់នឹងបេះដូងដែលខូចបានឡើយ (អ៊ីស ៥៧:១៥) ។ គាត់អាចទប់ទល់នឹងអ្នកដែលមានមោទនភាពនិងអ្នកដែលមិនបត់បែនប៉ុន្តែគាត់នឹងមិនមើលងាយបុរសដែលពិតជាប្រែចិត្តឡើយ (ទំនុកដំកើង ៥១.១៧) ។

៣. បាទប៉ុន្តែតើព្រះនឹងអភ័យទោសយ៉ាងដូចម្តេច? ខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបពិសេសមួយហើយព្រះបានអត់ទោសឱ្យខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបដូចគ្នាជាច្រើនដងចាប់តាំងពីពេលនោះមក។ ជាការពិតព្រះមិនអាចអភ័យទោសជារៀងរហូត។

ការលំបាកនេះរកឃើញចម្លើយដោយប្រយោលនៅក្នុងម៉ាថាយ ១៨: ២១-២២៖ បន្ទាប់មកពេត្រុសក៏ចូលទៅជិតសួរគាត់ថា៖ «លោកម្ចាស់តើបងខ្ញុំធ្វើបាបខ្ញុំប៉ុន្មានដងហើយដែលខ្ញុំអត់ទោសឱ្យគាត់? រហូតដល់ប្រាំពីរដង? ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយថាខ្ញុំមិននិយាយដូច្នេះរហូតដល់ប្រាំពីរដងទេប៉ុន្តែរហូតដល់ចិតសិបដងប្រាំពីរដង

នៅទីនេះព្រះអម្ចាស់បង្រៀនថាយើងមិនគួរអភ័យទោសឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមកមិនមែនប្រាំពីរដងទេតែចិតសិបប្រាំពីរដងដែលជាវិធីមួយទៀតនៃការនិយាយដោយគ្មានកំណត់។

មែនហើយបើព្រះបង្រៀនយើងឱ្យអត់ទោសគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានកំណត់តើទ្រង់នឹងអភ័យទោសឱ្យយើងប៉ុន្មានដង? ចម្លើយហាក់ដូចជាច្បាស់។

ចំណេះដឹងអំពីការពិតនេះមិនគួរធ្វើឱ្យយើងធ្វេសប្រហែសហើយក៏មិនគួរលើកទឹកចិត្តយើងឱ្យធ្វើបាបដែរ។ ម៉្យាងវិញទៀតព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យនេះគឺជាហេតុផលដ៏សំខាន់បំផុតដែលអ្នកជឿមិនគួរធ្វើបាប។

៤. បញ្ហាជាមួយខ្ញុំគឺខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍សោកស្តាយ។

ព្រះមិនដែលមានបំណងធានាសុវត្ថិភាពនៃការអភ័យទោសឱ្យមករកអ្នកជឿតាមរយៈអារម្មណ៍។ នៅចំណុចខ្លះអ្នកអាចមានអារម្មណ៍អភ័យទោសប៉ុន្តែក្រោយមកបន្តិចអ្នកអាចមានអារម្មណ៍ថាមានកំហុសដូចដែលអាចធ្វើទៅបាន។

ព្រះចង់ឱ្យយើង ដឹង ថាយើងត្រូវបានអភ័យទោស ហើយទ្រង់បានផ្អែកលើសុវត្ថិភាពនៃការអភ័យទោសលើអ្វីដែលជាភាពប្រាកដប្រជាបំផុតនៅក្នុងសកលលោក។ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងថាបើយើងសារភាពអំពើបាបរបស់យើងនោះទ្រង់នឹងអត់ទោសបាបយើង (១ យ៉ូហាន ១.៩) ។

អ្វីដែលសំខាន់គឺត្រូវអភ័យទោសទោះបីយើងមានអារម្មណ៍ឬអត់ក៏ដោយ។ មនុស្សម្នាក់អាចមានអារម្មណ៍អភ័យទោសហើយមិនត្រូវបានគេមើលរំលងឡើយ។ ក្នុងករណីនោះអារម្មណ៍របស់អ្នកបញ្ឆោតអ្នក។ ម៉្យាងទៀតមនុស្សម្នាក់អាចត្រូវបានអភ័យទោសយ៉ាងពិតប្រាកដហើយនៅតែមិនមានអារម្មណ៍។ តើអារម្មណ៍របស់អ្នកខុសគ្នាយ៉ាងណាប្រសិនបើការពិតគឺថាព្រះគ្រីស្ទបានអត់ទោសឱ្យអ្នករួចហើយ?

មនុស្សដែលធ្លាក់ចុះដែលប្រែចិត្តអាចដឹងថាគាត់ត្រូវបានលើកលែងទោសដោយផ្អែកលើសិទ្ធិអំណាចខ្ពស់បំផុតដែលមាន៖ ព្រះបន្ទូលនៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់។

៥. ខ្ញុំខ្លាចថានៅពេលខ្ញុំងាកចេញពីព្រះអម្ចាស់ខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបដែលគ្មានការអភ័យទោស។

ការកើតឡើងវិញមិនមែនជាអំពើបាបដែលគ្មានការអភ័យទោស។

តាមពិតយ៉ាងហោចណាស់មានបាបចំនួន ៣ ដែលគ្មានការអភ័យទោសដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីប៉ុន្តែវាអាចប្រព្រឹត្តដោយអ្នកមិនជឿតែប៉ុណ្ណោះ។

ដើម្បីសន្មតថាអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេស៊ូវដែលសម្តែងដោយofទ្ធានុភាពនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចំពោះអារក្សគឺមិនអាចលើកលែងបានឡើយ។ វាដូចគ្នានឹងការនិយាយថាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាអារក្សហើយដូច្នេះនេះគឺជាការប្រមាថប្រឆាំងនឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (ម៉ាថាយ ១២: ២២-២៤) ។

ការធ្វើជាអ្នកជឿហើយបន្ទាប់មកបដិសេធទាំងស្រុងចំពោះព្រះគ្រីស្ទគឺជាអំពើបាបដែលគ្មានការអភ័យទោស។ នេះគឺជាអំពើបាបនៃការក្បត់សាសនាដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងហេព្រើរ ៦.៤-៦ ។ វាមិនខុសពីការបដិសេធព្រះគ្រីស្ទទេ។ ពេត្រុសបានធ្វើដូច្នេះហើយត្រូវបានស្តារឡើងវិញ។ នេះគឺជាអំពើបាបស្ម័គ្រចិត្តនៃការជាន់ឈ្លីព្រះរាជបុត្រានៃព្រះធ្វើឱ្យឈាមរបស់គាត់មិនស្អាតហើយមើលងាយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះគុណ (ហេ ១០:២៩) ។

ការស្លាប់ដោយមិនជឿគឺមិនអាចពន្យល់បានទេ (ជន ៨.២៤) ។ នេះគឺជាអំពើបាបនៃការបដិសេធមិនជឿលើព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទអំពើបាបនៃការស្លាប់ដោយគ្មានការប្រែចិត្តនិងដោយគ្មានជំនឿលើព្រះអង្គសង្រ្គោះ។ ភាពខុសគ្នារវាងអ្នកជឿពិតនិងអ្នកដែលមិនបានសង្រ្គោះគឺថាអ្នកជឿដំបូងអាចធ្លាក់ចុះជាច្រើនដងប៉ុន្តែនឹងងើបឡើងវិញ។

ព្រះអម្ចាស់បង្កើតជំហានរបស់មនុស្សល្អហើយពេញចិត្តនឹងផ្លូវរបស់គាត់។ ប្រសិនបើគាត់ដួលគាត់នឹងមិនក្រាបថ្វាយបង្គំទេពីព្រោះព្រះអម្ចាស់កាន់ដៃគាត់ (ទំនុកដំកើង ៣៧: ២៣-២៤) ។

ដ្បិតមនុស្សសុចរិតនឹងដួល ៧ ដងហើយក្រោកឡើងប៉ុន្តែមនុស្សអាក្រក់នឹងត្រូវដួលរលំដោយគ្រោះមហន្តរាយ (សុភាសិត ២៤.១៦) ។

ខ្ញុំជឿថាព្រះអម្ចាស់បានអភ័យទោសឱ្យខ្ញុំប៉ុន្តែខ្ញុំមិនអាចអភ័យទោសឱ្យខ្លួនឯងបានទេ។

ចំពោះអស់អ្នកដែលធ្លាប់មានការធូរស្បើយឡើងវិញ (ហើយតើមានអ្នកជឿម្នាក់ដែលមិនធ្លាប់ធ្លាក់ចុះតាមមធ្យោបាយមួយឬផ្សេងទៀតទេ?) អាកប្បកិរិយានេះពិតជាអាចយល់បាន។ យើងមានអារម្មណ៍ថាអសមត្ថភាពនិងបរាជ័យពេញលេញរបស់យើងយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។

ទោះយ៉ាងណាឥរិយាបថមិនសមហេតុផលទេ។ ប្រសិនបើព្រះអភ័យទោសហេតុអ្វីខ្ញុំអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនខ្ញុំរងទុក្ខដោយអារម្មណ៍នៃកំហុស?

ជំនឿអះអាងថាការអភ័យទោសគឺជាការពិតហើយបំភ្លេចអតីតកាលលើកលែងតែការព្រមានដែលមានសុខភាពល្អកុំឱ្យងាកចេញពីព្រះអម្ចាស់ម្តងទៀត។

មាតិកា